REJS PO KARAIBACH Z WYPOCZYNKIEM NA DOMINIKANIE

Poranny wylot z Berlina do Santo Domingo. Po przylocie transfer i zakwaterowanie na statku Costa Pacifica

Te pochodzenia wulkanicznego wyspy są bardzo górzyste. Najwyższe wzniesienie na wyspie Saint Kitts to wulkan Mount Liamuiga (1156 m n.p.m.). W południowej części wyspy St. Kitts rozciąga się długi półwysep ze słonym jeziorem. Wzdłuż wybrzeży wyspy ciągną się rafy koralowe. Klimat jest wilgotny, równikowy, ochładzany przez wiejące z północnego wschodu pasaty. Góry porastają bogate lasay równikowe. Ziemie niżej położone podlegają uprawie a palmy kokosowe rosną zarówno dziko, jak i na plantacjach. Zwierzęta to głównie ptaki oraz ryby i skorupiaki.

Antigua jest największą wyspą wchodzącą w skład państwa Antigua i Barbuda. Na północ od niej leży druga co do wielkości wyspa kraju, Barbuda. Antigua leży na południe od Barbudy, drugiej głównej wyspy państwa.

Teren głównie nizinny, wapienny bądź koralowy, z niewielkimi wyższymi obszarami pochodzenia wulkanicznego. Liczne plaże piaszczyste, palmy oraz pola, na których uprawia się ananasy i bawełnę. Najwyższym punktem wyspy jest wzniesienie Mount Obama (do 4 sierpnia 2009 roku – Boggy Peak) o wysokości 402 m n.p.m..

Pierwsze osady na wyspie zostały założone przez Sibonejów około 2400 roku p.n.e., a wykonane przez nich kamienne narzędzia zostały znalezione w dziesiątkach miejsc na wyspie. W latach 35–1100 n.e. wyspy zostały zasiedlone przez rolnicze plemię Arawaków, a następnie przez agresywnych Karaibów, którzy opanowali całe Karaiby. Wyspę odkrył w 1493 roku Krzysztof Kolumb podczas jego drugiej wyprawy do Ameryki. Nadał jej nazwę związaną z kościołem Santa Maria la Antigua w Sewilli. Hiszpańskie osadnictwo nie trwało jednak dłużej niż 100 lat, głównie z powodu niedostatku wody pitnej oraz oporu ze strony Karaibów. Dopiero w 1632 roku na wyspie z sukcesem osiedlili się Anglicy, którzy przybyli z Saint Kitts. W 1684 roku na wyspę przybył Christopher Codrington, który rozpoczął zakładanie plantacji trzciny cukrowej na Antigui. W 1967 roku wyspa, wraz z Barbudą i Redondą uzyskały częściową autonomię jako państwo stowarzyszone z Wielką Brytanią, a w 1981 roku uzyskały pełną niezależność ogłaszając niepodległość kraju nazwanego Antigua i Barbuda.

Martynika to górzysta wyspa pochodzenia wulkanicznego. Spośród kilku jej wulkanów najbardziej znany a zarazem najwyższy to Montagne Pelée (1397 m n.p.m.). Podczas erupcji 8 maja 1902 r. gorąca chmura wulkaniczna zniszczyła całkowicie nadmorskie miasto Saint-Pierre. Zginęło wówczas 30 tysięcy osób. Ostatni wybuch tego wulkanu miał miejsce w 1929.

Na wyspie panuje klimat równikowy wilgotny ze średnimi temperaturami 24-28 °C. Średnie roczne sumy opadów wynoszą od 1250 mm na wybrzeżu po 5000 mm we wnętrzu wyspy.

Na żyznych glebach wulkanicznych rosną bujne lasy równikowe, choć występują tu również gatunki drzew sprowadzone z Europy.

Na terytorium zaobserwowano 1325 gatunków autochtonicznych zwierząt, w tym aż 105 występujących endemicznie (bardzo rzadko lub unikatowo)

Wyspa została odkryta przez Krzysztofa Kolumba, który w 1502 roku podczas swojej czwartej podróży do Ameryki na krótko przybił do brzegu w okolicach dzisiejszego Le Carbet. Pierwsi francuscy osadnicy pojawili się jednak dopiero w 1635 roku. Od tego czasu wyspa pozostawała nieomal nieprzerwanie w rękach Francuzów. Podczas wojny siedmioletniej w latach 1756-1763 i wojen napoleońskich w latach 1794-1815 znajdowała się pod brytyjską okupacją. Francuscy plantatorzy sprowadzali na wyspę niewolników do pracy przy trzcinie cukrowej. Uzyskali oni wolność dopiero w roku 1848. Tworzą oni swoistą kreolską kulturę wyspy.

Swoją nazwę zawdzięcza Kolumbowi, który w 1493 odkrył ją podczas swojej drugiej podróży do „nowego świata”. W 1635 wyspę zdobyli piraci francuscy, tworząc tu jedną ze swoich baz. Wyspa została wkrótce własnością Kompanii Zachodnioindyjskiej, a w 1674 przeszła pod zarząd państwowy Francji. Na przełomie XVIII i XIX wieku Wielka Brytania wielokrotnie zajmowała terytorium Gwadelupy. W latach 1813-1814 należała także do Szwecji. Od 1946 roku Gwadelupa i sąsiednie wyspy, m.in. część Saint-Martin i Saint-Barthélemy, stała się departamentem zamorskim Francji.

Wyspę odkrył Krzysztof Kolumb 11 listopada 1493 roku. Nazwał ją na cześć Marcina z Tours, którego święto wtedy wypadało. Wyspa kilkukrotnie przechodziła z rąk hiszpańskich w holenderskie i odwrotnie ze względu na jeziora z wodą o dużej zawartości soli, która niegdyś była cennym surowcem. Na wyspie założono plantacje trzciny cukrowej, na których pracowali czarnoskórzy niewolnicy (od których wywodzi się większość współczesnej populacji); straciły na znaczeniu w XIX wieku. Południowa część wyspy w 1826 stała się częścią Holenderskich Indii Zachodnich, a następnie Antyli Holenderskich – holenderskiego terytorium autonomicznego, które przestało istnieć w 2010. Obecnie jest to terytorium zależne Holandii. Północna część wyspy przynależy do Francji

Powierzchnia wyspy wynosi 87 km²; długość linii brzegowej 58,9 km. Najwyższym wzniesieniem jest Pic Paradis (424 m n.p.m.). Rozciągłość południkowa wyspy wynosi około 19 km. Wyspa jest wyżynno-górzysta. Cechuje ją dobrze rozwinięta linia brzegowa z zatokami i półwyspami; licznie występują jeziora. Według klasyfikacji klimatów Köppena na wyspie panuje klimat tropikalny monsunowy; pora sucha trwa od stycznia do kwietnia, pora deszczowa od sierpnia do grudnia. Roczna suma opadów wynosi około 1140 mm.

Po przypłynięciu do portu w La Romana transfer do hotelu w Punta Cana na wypoczynek

La Romana to miasto założone w 1502 znajduje się w południowo-wschodniej Dominikanie, nad Morzem Karaibskim, ośrodek administracyjny prowincji La Romana. Około 260 tys. mieszkańców. Czwarte co do wielkości miasto kraju. Położone nad rzeką Dulce. Podzielone jest na trzy dzielnice: Romana del Oeste, Buena Vista Norte i Sector La Caleta. Ze stolicą kraju – Santo Domingo (110 km), oraz San Pedro de Macorís (35 km) miasto połączone jest autostradą.

Komfortowy wypoczynek w 4,5* hotelu Be Live Collection Punta Cana w Punta Cana na Dominikanie lub innym wybranym: zobacz opcje

Punta Cana to najdalej na wschód wysunięty przylądek Dominikany w prowincji La Altagracia na Wybrzeżu Kokosowym (hiszp. La Costa del Coco) o długości 64 km. Na półwyspie znajduje się przylądek Engaño – najdalej na wschód wysuniętym skrawku Dominikany. To również popularny region turystyczny znany z plaż o białym piasku.

Na Punta Cana znajduje się miejscowość o takiej samej nazwie.

Transfer na lot do Berlina