Portoryko - kuchnia

Kuchnia Portoryko, znana jako cocina criolla, to esencja karaibskiej tożsamości: gorąca mieszanka wpływów hiszpańskich, afrykańskich i tainoskich, przenikająca każdy posiłek aromatem czosnku, kolendry i smażonych plantanów. Jej ikoną jest mofongo — zielone plantany smażone na złoto, rozgniatane z czosnkiem, oliwą i skwarkami chicharrón, formowane w miseczki i podawane z krewetkami, kurczakiem lub wieprzowiną w sosie. To danie jest tak sycące, że często zastępuje cały obiad, a w lokalnych wersjach bywa łączone z bulionem, owocami morza czy czosnkowym sosem criollo.

W codziennym menu królują także tostones (podwójnie smażone plastry plantanów), chrupiące i idealne jako dodatek do dań z ryb lub mięsa, oraz lechón asado — długo pieczona, aromatyczna wieprzowina, tradycyjnie przygotowywana przy okazji świąt lub weekendowych spotkań rodzinnych. Ogromną popularnością cieszy się też arroz con gandules, czyli ryż z grochem goongoo, gotowany z sofrito (bazą czosnku, papryki, cebuli i kolendry), który jest niemal narodowym dodatkiem Portoryko.

Na ulicach Old San Juan czy przy plażach pojawiają się zapachy alcapurrias — smażonych placuszków z mięsnym farszem na bazie zielonych bananów lub malangi — oraz bacalaitos, chrupiących placków z solonego dorsza. W przybrzeżnych barach często serwuje się dania z krewetek, langust i świeżych ryb, podawanych z limonką i pikantnym sosem ají dulce.

Portoryko szczyci się także swoją tradycją napojów. To właśnie tutaj narodziła się piña colada, kremowy koktajl z rumu, mleka kokosowego i ananasa, który idealnie pasuje do tropikalnego klimatu. Wyspa słynie również z rumów premium — od kultowego Bacardi po Don Q i małe destylarnie rzemieślnicze. Kawosze chwalą portorykańską kawę z górskich plantacji, o smaku pełnym nut karmelu i czekolady.

Cała cocina criolla jest treściwa, aromatyczna i zaskakująco domowa — pełna kokosów, limonki, czosnku i świeżych ziół. To kuchnia, która doskonale syci po dniu zwiedzania i przenosi w świat karaibskiej tradycji, gdzie posiłek jest chwilą celebrowania życia, rodziny i wyspiarskiego rytmu.